Die Deutschen haben eine unmenschliche Art und Weise, ihre Verben zu zerschneiden. Ein Verb hat es nun ohnehin schon hart genug auf dieser Welt, wenn es vollständig ist. Es ist schlichtweg unmenschlich es zu zerteilen. Aber genau das ist es, was die Deutschen tun. Sie nehmen einen Teil eines Verbs und setzen ihn hier hin, wie einen Wetteinsatz, und nehmen dann den anderen Teil und setzen ihn da drüben hin, wie einen anderen Einsatz, und zwischen diese beiden Grenzen schaufeln sie einfach Deutsch.

לגרמנים יש שיטה בלתי אנושית לפצל את הפעלים שלהם. ובכן לפועל יש מספיק צרות בעולמנו גם כשהוא מקשה אחת. זו בהחלט אכזריות לבתר אותו. אבל זה בדיוק מה שהגרמנים עושים. הם לוקחים חלק של הפועל ונוטעים אותו פה, כמו יתד, ואז הם לוקחים את חלקו השני ומרחיקים אותה לפינה אחרת כמו יתד נוספת, ובין השתיים הם סתם מטאטאים עוד גרמנית.

Het is onmenselijk hoe de Duitsers hun werkwoorden in stukken snijden. Een werkwoord heeft het in deze wereld al moeilijk genoeg om in één stuk te blijven. Het is ronduit barbaars om het te splitsen. Maar dat is precies wat die Duitsers doen. Ze nemen een deel van een werkwoord en leggen het hier neer, als een staak, nemen vervolgens het andere deel van het werkwoord en leggen het, als een andere staak, ginder aan de overkant en tussen die twee limieten scheppen ze nog maar een hoop Duits.

Los alemanes tienen una forma inhumana de cortar sus verbos. Un verbo ya lo pasa bastante mal cuando está entero. Es completamente inhumano partirlo. Pero eso es exactamente lo que hacen los alemanes. Cogen una parte del verbo y la ponen aquí, como una estaca, y cogen la otra parte y la ponen allá a lo lejos, como otra estaca, y simplemente cavan en alemán entre estos dos límites.