bonvolu > bonvole ?
Mi legis ie, ke oni ne povas havi du verbojn kun la sama finaĵo en la sama frazo.

Certe la frazo estas stranga, nekutima. Pro tio jam tri personoj aldonis sian demandosignon. Sed ĉu vere erara?

La frazo estus erara se oni dirus ''Malfermu bonvolu la pordon''. Do mia demando estas ĉu erara frazo fariĝos senerara nur pro ŝanĝo de la vortordo?
Mi pli facile akceptus : Malfermu la pordon. Bonvolu! aŭ
Malfermu la pordon -- bonvolu. Tiel la du imperativoj estas en malsamaj frazoj aŭ frazeroj. Sed mi ne insistas. Eble tio estus bona demando por la Lingva Konsultejo:)

Vi konvinkis min, Dejo! Jes, iu interpunkcia signo estas bezonata, por montri, ke komenciĝas nova subfrazo.

Denove mi miras, kial ni aldonas novajn, superfluajn regulojn al nia lingvo.
Preskaŭ ĉiuj aliaj lingvoj, kiujn mi konas, povas simple aldoni "bonvolu"
al frazo, por fari ĝin ĝentila.

La propono de Dejo ebligas tion per enmeto de Punkto. Genia!
Tamen: la regulo nova ne estas bezonata l.m.o.
Zamenhof lasis decidojn pri uzo de interpunkcioj al ni, la uzantoj, laŭ mia memoro.

Certe ekzistas bona kaj malpli bona stilo, jes. Sed pri tio mi ne deziras havi striktajn regulojn.
Mi jam estas feliĉa, se komencantoj post la baza kurso bone aplikas la malmultajn vere necesajn regulojn.

Jen kion diras PMEG:
Ĝentila peto «
Por esprimi ĝentile sian volon oni povas uzi la U-formon bonvolu plus I-verbon:

Bonvolu sidi ĉi tie!

Bonvolu fermi tiun fenestron!

Nepre ne uzu duoblan U-formon. Ne diru: *Bonvolu sidu...*.

Noto: Zamenhof neniam uzis bonvolu ...i, sed la pli simplan formon volu ...i, kiu tamen funkcias tute simile: Bonan tagon, mi petas vin, volu sidiĝi.Rz.62Tia uzo de volu ...i nuntempe apenaŭ plu aperas.

Kelkaj nuntempe uzas anstataŭe bonvole ...u, ekz.: Bonvole sidu ĉi tie! Tio estas sufiĉe logika alternativo al la tradicia formo bonvolu ...i.