ĉiam antaŭenmarŝas

Ĉar la aŭtoro post longa tempo ankoraŭ ne reagis, mi korektis la frazon.

Bone PaulP!

Sed kiu estis la eraro?

Nu, la bazaj eraroj estis, ke vi skribis "maŝante", sen R, kaj ke vi uzis la adverban formon "ma(r)sante" anstataŭ "marŝanta" (adjektivo rilata al "scienco"). Do "ĉiam antaŭen marŝanta" estus lingve en ordo, sed mi ŝanĝis al "ĉiam antaŭenmarŝas" ĉar tio estas pli simpla kaj laŭ mi pli kutima formo.

Oh PaulP! Bonege, bonege! Mi dankas vin! Vere mi kutimas fari mistajpon. Sed tie ĉi estas eta dubo. Kiam uzi kun la verbo "esti" la finaĵo -a aŭ la adverba -e. "La scienco ĉiam antaŭen estas marŝante", ĉu tiu estas korekte?

Sed verdire vi ege pravas kaj la konstruo kiun vi faris estas pli simpla kaj korekta. Dankon.

Ne, kun kopulaj verboj (esti, resti, iĝi, fariĝi) oni uzas la adjektivan formon: li estas marŝanta, ŝi restas sidanta.

Jes, jes...vi pravas. Tiu estas la predikativa formo.

Sed se vi observi ni havas la adverban formon kaj la vorto "esti" estas verbo do ĝi povas esti akompanata de adverbo ĉu ne?

Do, en kiuj situacioj mi povas uzi la adverbon kun la verbo esti?

La sola kazo pri kiu mi pensas nun, estas la frazoj sen subjekto kun kopulo: Estas varme; estas malfrue; fariĝas nube.
Eble aliaj kunlaborantoj konas aliajn kazojn?

Interese s-no PaulP!
Pri la sensubjekteco de verboj en Eo mi ĉiam scivolis. Mi ĉiam kredis, ke lingvo kie la verbo ne varias, kiel nia, aŭ varias troe malmulte kiel la angla, ne povus lasi la verbon sen subjekto. Estas bela! (Kiu/kio?). Estas bele (kiu/kio?). En tiu punkto mi respektas la logiko de angla lingvo kie verbo neniam estas sensubjekta. Ili metas la pronomo "it" en tiu kazoj kaj mi metas nian pronomon "ĝi". Sed tiu estas alia temo. Se oni volas debati tiun bonvole skribu al mi private aŭ en alia loko.