Kial „kiom“? Ĝi ja signifas: kiel multe, kianombre, kiakvante. — Ĉu ne devus nomi „kiel“?

Laŭ la Detala Gramatiko: "Normale por montri gradojn oni uzas kiel kaj tiel. Sed por forta emfazo, oni povas anstataŭe uzi kiom kaj tiom:"

En ĉi tiu frazo mi komprenas ke la demandanto atendas positivan respondon pro la uzo de "kiom".
(mi ne vidas ĉi tiun emfazon en la aliaj lingvoj)

Kian emfazon vi celas per la demando, ĉu vi plaĉis vojaĝon? Vi nur povas respondi: bone, tre bone, malbone, ktp.

Kion vi pensus pri la lasta alineo de tiu ĉi ret-paĝo?
http://bertilow.com/pmeg/gramat...do_kvanto.html

@Espi. Tiom-kiom-ismo signifas uzi ĉiam tiun esprimon kaj mi konsentas ke oni evitu tion. Tio ne signifas ke oni evitu tion ĉiam aŭ ke ĝi estas malpermesata.

Por klarigi kion mi volas diri per positiva respondo:
Se oni demandas
Kiel plaĉis - mi respondos bone, malbone
Kiom plaĉis- mi respondos bone, bonege

"plaĉi" havas positivan sigifon, kaj 'kiom' signifas je kiu grado en tiu positiva direkto.
Alivorte post "kiom" mi ne atendas "malbone".

Jes, certe vi pravas, nun mi vidas pli klare ... ;)
Sed, se via amiko respondus: „Al mi ne plaĉis la vojaĝon.“, tion oni ne povis atendi aŭ antaŭvidi ... ĝis ;D

Ekzistas diversaj gradoj pri plaĉo, de malplaĉo ĝis ĝuo. Mia uzo de "kiom" volis emfazi la fakton, ke mia amiko ŝajnis iom elrevigita, aŭ eksterordinare kontenta pri sia vojaĝo, kaj ke mi ne povis mezuri, ĉu li revenis kun ĝoja aŭ kun trista mieno.
Li do povus respondi:
- tre plaĉis al mi !
- ne tiom !