"rompis kruron" sonas stranga al mi...

Ĉu pro tio, ke oni ne diras, pri kies kruro temas?
Ĉu ne en tiu okazo estas sufiĉe nature konkludi, ke oni parolas pri la kruro de la sola persono nomita en la frazo, do de li? Tio en Esperanto estas kutima afero, kiam temas pri korpopartoj aŭ familianoj. "Li levis manon. Ŝi sopiris al la patrino"

Laŭ mi "li rompis sian kruron" estas laŭvorta traduko el naciaj lingvoj. Kutime mi skribas "lia kruro rompiĝis". Ĉi-foje mi ne sufiĉe atentis.
Mi do adaptos la frazon.
Ĉu ĝi nun plaĉas al ĉiu? :)

Surprizas min via decido, ĉar via frazo
"Li havis akcidenton kaj rompis kruron." estas tute bona.
Mi ne povas vidi ion ajn pridubindan en ĝi. ☺

Sed revenante al via demando mi respondas: "Espereble estas tiel." ☺

Nu, ni devus starigi la demandon al ne-okcidentano, kiel ŝi aŭ li komprenas frazon "Li rompis sian kruron". Eble ili diras ion similan, eble ĝi "sonas stranga", kiel diris Marcelostockle.

Kara Marcelostockle, ĉu vi povas iel klarigi, kial ĝi sonas stranga?
Mi jam diris, ke mi mem kutime ne uzas tiun frazon, do mi mem konsideras ĝin iom stranga. Eble pro tio, ke iam mi aŭdis, ke kuracistoj devis rompi la kruron de bebo por povi korekti ĝin. Supozeble neniu intence "rompas sian / al si kruron".

Nu, kiam mi legas: "Li rompis kruron", mi havas timigan unuan imagon. Tiu sonas al mi pli kiel "rompigis" ol "rompiĝis".
Tiukaze mi opinias, ke la uzado de "rompiĝis" multe klariĝas la signifo de la frazo.