Kara pjer, mi kredas, ke vi bone scias, ke la finaĵo "i" ne estas vorto. La sufikso "et" ja povas esti vorto, aŭ la sufikso "in" (kune kun la finaĵo "o" aŭ aliaj finaĵoj), ĉar ili povas stari solaj. Male al ili, "i" ne povas solstari kaj servi kiel vorto.

Mi kredas, ke la frazo misgvidas iun ajn, kiu volas lerni Esperanton aŭ pri Esperanto, kaj pro tio mi petas vin korekti/ĝustigi ĝin.

Mi samopinias kun Eldad. Fakte la Fundamento, en la Universala Vortaro, diras pri "i" nur ĉi tion: "marque l’infinitif ; ex. laŭd'i louer" kaj simile en la aliaj kvar lingvoj. Ĉio alia estas nur posta teoriumado de gramatikistoj. Do, almenaŭ necesas forigi la aserton, ke tio estas rekte el la Fundamento.

Pardonu min, legu la dek ses regulojn, je la 11a estas skribita la fama (tria)frazo, kiun multaj ne komprenis, sed kiun Z. klarigis en la Unua Libro: La finajhoj estas rigardataj kiel vorto.

Jes ja, la 11-a regulo diras, tradukite laŭ la Fundamenta Krestomatio, "la gramatikaj finiĝoj estas rigardataj ankaŭ kiel memstaraj vortoj". Ĝi ne diras, ke ili estas vortoj, nur ke ili estas, kiam temas pri vortfrado, traktataj kiel memstaraj vortoj.

Estas iom tradicie fakte nomi ĉiujn vortelementojn "vortoj" en la Esperanta gramatiko, sed tio estas nur konvencio. Kaj estas aŭdace aserti, ke laŭ la Fundamento "i" fakte signifas "manifestiĝi, t.e. esti aŭ agi per... aŭ agi kiel...", dum la Fundamento fakte diras, ke "i" estas simple markilo de infinitivo.

Ni supozu por momento, ke la uzo de "vorto" en via esperanta frazo estas ĝusta. Tio ne signifas, ke la alilingvaj tradukoj uzu por ĝi la tradukojn "mot, word. Wort" k.s., ĉar tiuj vortoj erarigus la legantojn de tiulingva teksto. Oni prefere trovu alispecan tradukon, ion similan al "vortelemento". La "signifo", kiun vi asignas al "i" estas nur spekulativaĵo.

Ne devas esti veraj asertoj, sed mi supozas, ke Tatoeba celas utilecon, ekzemplojn imiteblajn. Plene malrealaj frazoj estas malpli utilaj. Erara aŭ mensoga aserto ja povas esti reala (kvankam malprava), sed tute fantaziajn elpensaĵojn oni preferinde evitu. Ĉu mi aldonu ekz. "Ruĝe ŝtonaj ideoj ruktis en la golfon de profesoreco"? Certe tradukeblus.

Por Kokoriko: Respektu grandajn lingvojn kiel la ĉina, mi petas; ĉu vi opinias ke ankaŭ ĝia gramatiko estas ridinda, aĉa ? Verŝajne post la malkovro de tiu lingvo, dum siaj studoj en Moskvo, Zamenhof finaranĝis sian lingvon tiele.
Eo havas ĉefe eŭropan vorttrezoron sed izolan strukturon kiel la ĉina kaj aliaj ... Hodiaŭ pli kaj pli da lingvistoj ekkonscias pri tio. Certe Azia esperantisto tuj bone komprenos tiun aserton kaj havos plezuron traduki ĝin.
Por Ondo ... En laŭd'i, laŭd' precizigas la verban sencon jam entenata en la finaĵo i, sed se i ne estus vorto (aŭ vortunuo), se ĝi ne havus sencon, tiam patr'i aŭ bicikl'i, aŭ sun'as aŭ grav'as ... ne havus facilan sencon!

Kial vi asertas, ke tiel estas "laŭ la Fundamento de Esperanto", dum temas pri teoriumado pri la Fundamento? Kaj la Fundamento definitive ne diras, ke "i" signifas ion tian.

Sed la frazo estas nun lingve tute bona, do akceptebla. La interpunkcio tamen estas iom konfuza.